กาดหมั้ว

16 ตุลาคม 2565 โดย อรุณรุ่ง สัตย์สวี เดือนตุลาคมปีนี้ คนเก่าๆ เหล่านั้น ต่างแก่ชรา เลอะๆ เลือนๆ และตายกันไปหมดแล้ว บนเวทีรำลึก มีแต่นักดนตรีรุ่นลูกรุ่นหลาน กวีกางเกงขาสั้น พวยพุ่งบทกวีแห่งความ คับแค้นออกมาเป็นสายฝน ในวันอันแสนโศกสลด ฝนเทลงมาไม่ขาดสาย ร่มกันฝนหลากสี คล้ายความฝันของเด็กๆ ในศูนย์รับเลี้ยง ฉีกขาดกระจุยกระจาย เสียงปืนดังขึ้น ในเดือนตุลาคม คมกระสุนดั่งห่าฝนกระหน่ำ ทะลุอดีต ทะลวงอนาคต น้ำตาและเลือดอาบนอง เอ่อท้นท่วมถึงหัวอก คนที่อยู่ในเหตุการณ์ ล้วนแก่ชรา เลอะๆ เลือนๆ และตายไปหมดแล้ว และฆาตกร ก็ได้ตายลงแล้ว

7 กันยายน 2565 ประชาธิปไตย ครึ่งต่อนทอนใบ ​ ​ อำนาจบาตรใหญ่ ​ ไม่รับผิด-รับแต่ชอบ​ การเมืองการค้า ใครตรวจตราตรวจสอบ​ ระบบระบอบ กอบโกยกับกอปรกรรม​ ​ รักชาติไทย ใครล้วนรัก...

“รักษ์สิ่งแวดล้อม จรัลรำลึก ตวยฮอยครูบา บูชาพระธาตุ” 31 สิงหาคม 2565

“กระท่อมทุ่งเสี้ยว”

จากล้านช้างสู่ล้านนาชายขอบ