กาดหมั้ว

ดอกทานตะวัน สีเหลืองจัดจ้า โน้มตัวเข้าหาแสงแดด แสงแดดสีทอง ดอกทานตะวัน ในประเทศเขตร้อนแร้นแค้น แสงแดด ถูกใครบางคนทำให้ผิดกฎหมาย ดอกทานตะวัน ใครบางคนพรากแสงแดดไป พรากหมู่เมฆไปจากฝน พรากสายลมแห่งฤดูกาล ดอกทานตะวัน หยัดยืนแหงนหน้ามองฟ้า ในประเทศที่ถูกสาปให้ศิโรราบ ในประเทศที่แสงแดดผิดกฎหมาย ดอกทานตะวัน แบ่งปันเฉดสีแห่งความหวัง แม้แสงแดดและสายลมถูกจองจำ แต่ฤดูผลิบานของดอกทานตะวัน... จะเป็นนิรันดร์. แด่ ตะวัน ตัวตุลานนท์ และนักโทษการเมืองไทยทุกคน. บทกวีโดย : ปรัชวิชญ์ บุญยะวันตัง Lanner เปิดพื้นที่ให้ทุกคนสามารถเป็นส่วนหนึ่งในการขยายพื้นที่การสื่อสารสังคมอย่างมีส่วนร่วม เพื่อร่วมกันส่งเสียงของพวกเราให้ดังขึ้น! เปิดรับต้นฉบับงานสื่อสารทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็น...

26 มกราคม 2566 “มนุษย์ดอกไม้” การกลับมาในรอบ 9 ปี ของ DADa'  DADa’ วงดนตรีอัลเทอร์เนทีฟจากเชียงใหม่ ที่เนื้อหาและดนตรี หลังจากที่ฟังแล้วรู้สึกถึงความเดือดที่สุดแสบ...

เรื่อง Little Longan ‘รู้หน้าที่ มีวินัย ใฝ่ความดี’ คำขวัญวันเด็กที่ ประยุทธ์ จันทร์โอชา มอบให้เด็ก ๆ เนื่องในวันเด็กแห่งชาติ...

ใช่ไหม? ว่ายังมีข้างบนอีกชนชั้นที่อ้างว่าทุกคนเท่าเทียม มองดูความตายไม่เห็นความตาย มองดูความเป็นเห็นความเป็น ได้ยินเสียงร้องร่ำกู่ตะโกน แต่ไม่ได้ฟัง เพราะวันนี้ไม่มีความจริงอีกต่อไป, ไม่สิ ห้ามใครพูดความจริงอีกต่อไปต่างหาก ความจริงคือมฤตยู ความจริงคือหายนะ ความจริงคือความไม่จริง และเขาห้ามความจริงไม่ได้ เขาเลยห้ามเราพูดความจริง เขาห้ามความทุกข์ยากไม่ได้ เขาเลยหันหน้าไปทางอื่น ทุกสิ่งต้องห้าม! เสียงเพลงต้องห้าม บทกวีต้องห้าม...

ในค่ำคืนที่ละอองไอของหมอกหนาว แทรกซอนเข้าชายคาเรือน และซุกซอนเข้าชายผ้าห่ม ทำให้ระบมร้าวในกล้ามเนื้อและแกนกระดูก ผมตื่นมากลางดึก แล้วนึกอยากดื่มเหล้าที่รสเสรี  เสรีในที่นี้คือรสที่แปร่งปร่าลิ้นออกไป ตามวัถตุดิบและภูมิปัญญาของบ้านนั้น ชุมชนนั้นและสูตรลับของเขาคนนั้น ที่มันหลากหลายรสสุนทรีย์อันมีมาแต่เดิม คนทำไร่ข้าวโพดบนเชิงดอยไหล่เขา  เขามีเหล้าข้าวโพดแก้หนาว ในค่ำคืนที่ฟ้าเป็นสีเทาหม่นมัว  คนทำสวนลำไย เขามีเหล้าที่หมักจากผลลำไยหวานละมัย ยั่วน้ำลายจากกกลิ้น  เพื่อนนาข้าว เขามีน้ำขาวที่ขม-อมหวานขื่นพอประมาณ และชุ่มคอ  คนทำตาลเขามี"ไอ้โอ๊ก"  ที่เป็นชื่อวิสามัญรู้กันในหมู่คนชอบน้ำตาลเมา ถ้าได้เชื้อแบบยีสป่าละรสเข้าท่ากว่าไหนๆ  คนชอบยาดองสมุนไพร ตัดด้วยดอกกัญชา บางค่ำคืนถึงกับต้องนอนห่มฟ้าและผิงดาว  ยามเช้าอาบแสงแรกของวันใหม่ ด้วยหัวใจที่เปล่าเปลือยเลยทีเดียว เหล่านี้คือภูมิปัญญาของคนบนแผ่นดินนี้ ที่มีความรู้ทางด้านชีวเคมีและศาสตร์แห่งสมุนไพร  กักบ่มและกลั่นกรองสุนทรียรส บางคราวเป็นน้ำกษัยปรุงยารักษากายให้ทุเลาจากโรคา โลกของทุนนิยมสมัยใหม่ ที่มันรวมหัวกับนโยบายแห่งรัฐแบบแยบยล ด้วยการกีดกันองค์ความรู้ของบรรพชน ให้ด้อยค่าโดยตีตราว่าไม่ได้มาตรฐาน-ผิดกฏหมาย  และสุดท้ายเขียนกรอบไว้ให้ผู้คนเข้าไม่ถึง เครี่องดื่มเหล่านี้ ควรเป็นแค่อาหารในครัวเรือนหรือเปล่า สักจอกสักถ้วยก่อนกินข้าว เรียกน้ำย่อยให้เจริญในธัญญาพลารส เลือดลมฉีดพล่านถึงปลายประสาทเบาสบาย โถๆๆๆๆ พ่อคุณเอย ไฉนเลยดัดจริตวจนภาษา เจรจาเลี้ยวลดคดไป คุยนักคุยหนา สารพัดจะคุยจะพูดจาโยกโย้ สุดท้าย.... เครื่องดื่มในครัวในเรือนชานแต่ทำกินกันเองไม่ได้ คนมีอำนาจมันบังคับทางอ้อมให้ต้องซื้อจากนายทุน ภูมิปัญญาจากบรรพบุรุษเรา ในการรังสรรค์จากธัญญาหาร-พลาหาร แต่เราทำกินกันเองไม่ได้  มันควรจะเป็นเมรัยธารา ที่มนุษยชาติควรมีสิทธิ์ได้ลิ้มลอง มิใช่สิทธิ์ที่ทุนใหญ่จับมือกับกฏหมาย  และครองไว้แต่ผู้เดียว ซึ่งเขาเองก็มิใช่ต้นคิดแต่เขาได้สิทธิ์ครอบครอง อย่ามาอ้างว่าเพื่อสุขภาพอนามัย  คนจะกินหรือไม่กินไม่เห็นมีใครอยู่ค้ำฟ้าได้สักคน "ลมหนาวและเหล้าเสรี" บทกวีโดย Areerut Panthong ภาพโดย จิรศักดิ์ คลุมดวง Lanner เปิดพื้นที่ให้ทุกคนสามารถเป็นส่วนหนึ่งในการขยายพื้นที่การสื่อสารสังคมอย่างมีส่วนร่วม เพื่อร่วมกันส่งเสียงของพวกเราให้ดังขึ้น!...