กาดหมั้ว

แสงแดดสายวันอาทิตย์ส่องลอดแนวไม้ร่มครึ้ม แต่ยังไม่อาจเชื้อเชิญให้ลมหนาวต้นฤดูจากลาไปไหน สายหมอกบางเบาและไอเย็นจอยวอยยังอ้อยอิ่งลูบไล้ใบไม้นานา ป๋างยกกาแฟกับชุดอาหารเช้าไปเสิร์ฟให้ลูกค้าคู่แรกของเช้านั้น ซึ่งนั่งจับจองโต๊ะริมน้ำ ชายหนุ่มยืนสูดอากาศสดชื่นเคล้าเสียงน้ำไหลระเรื่อย เสียงสาดซ่ายามสายน้ำปะทะโขดหิน เคล้าเสียงกางเขนเจื้อยแจ้วที่เกาะคลอเคลียกันอยู่บนกิ่งต้นมะค่าโมง เปลไม้ไผ่สานที่ผูกระหว่างกิ่งตะเคียนใหญ่ กับพะยอมที่ขึ้นกลางเนินหินกลางน้ำ คงจะถูกจับจองในอีกไม่นานนัก เขาเดินถือถาดใส่อาหารขึ้นมาจากริมธาร...

ชายหนุ่มได้แต่นิ่งเงียบ ครู่ใหญ่หลังแม่เดินเข้าครัวไปแล้ว เขาเดินไปหลังร้าน ทรุดนั่งบนโขดหินริมน้ำ ปล่อยเท้าแช่ลงไปในลำธารใสเย็น หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็กเฟซบุ๊ก เข้าไปดูหน้าเพจของเครือออน แม้ไม่คิดว่าจะเห็นโพสต์ใด ๆ หลังจากหญิงสาวเงียบหายไป ไม่โพสต์...

จู่ ๆ วันหนึ่งเครือออนก็หายไปจากหน้าเฟซบุ๊ก ป๋างนึกแปลกใจ แต่ก็ไม่กล้าถามไปในกล่องข้อความ “ออน ไปลังก๋าหน้อยต๋วยกั๋นหื้อได้นะ ​ อ้ายมีเรื่องอยากขอปรึกษา” วันก่อนที่พบกัน เขากะจะกล่าวย้ำกับหญิงสาวอีกหน แต่ก็ยังไม่ได้พูด...

บทกวีโดย นัสรนต์ ตงนุใย ฟ้าเปิดม่านเมฆคลี่คลายแดดตกสะท้อนพื้นผิวยามรุ่งอรุณเสียงนกเจี๊ยวจ๊าวหมู่ใบไม้อาบลมเย็นฉ่ำพญามดเดินเตร่เตร่ใบหญ้าสั่นสะทกละอองเกสรฟุ้งพรูสะพรั่ง ฟ้ากำลังปกปิดม่านเมฆเคลื่อนคล้อยบดบังตัวเองแสงแดดส่องเริ่มรีบหรี่โมงยามแห่งคืนพึ่งมาถึงจักจั่นเปล่งเสียงร้องระงมจันทร์กะพ้อเริ่มส่งกลิ่นสารหอมผีเสื้อราตรีกำลังหลับใหลใต้ต้นบีซเถาวัลย์เลี้ยวเป็นคดพากันยืดหยุ่นซากไม้พุพังเริ่มจะตายอนิจจาสรรพสิ่งเร้าเอย Lanner เปิดพื้นที่ให้ทุกคนสามารถเป็นส่วนหนึ่งในการขยายพื้นที่การสื่อสารสังคมอย่างมีส่วนร่วม เพื่อร่วมกันส่งเสียงของพวกเราให้ดังขึ้น! เปิดรับต้นฉบับงานสื่อสารทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็น บทความ ความคิดเห็น บทความวิชาการ สารคดีเชิงข่าว...

การนั่งดูเครือออนไลฟ์สดทุกวัน กลายเป็นกิจวัตรประจำของป๋างที่ขาดไม่ได้ เขาแอบยิ้มชอบใจหลายหน บางครั้งทำกาแฟให้ลูกค้าไปด้วย แอบยิ้มไปด้วย จนบางทีก็นึกขำตัวเอง การได้เข้าเมืองไปเจอหญิงสาวที่ร้านย่านถนนช้างม่อยอาทิตย์ละสองครั้ง เป็นสิ่งที่เขารอคอยใจจดใจจ่อ แต่หลายหนก็นึกเคืองตัวเองที่ยามพบกับหญิงสาว เขากลับอับจนถ้อยคำ สิ่งที่อยากพูด...